اصل پارازیت یک وسیله الکترونیکی است که سیگنالهای تداخل الکترونیکی را منتشر یا ارسال میکند، که برای ایجاد اختلال یا فریب دستگاههای الکترونیکی دشمن، کاهش اثربخشی یا حتی ناکارآمد کردن آنها استفاده میشود.
ماشینهای پارازیت به دو دسته تقسیم میشوند: ماشینهای پارازیت که دستگاههای الکترونیکی دشمن را با انتشار سیگنالهای به هم ریخته خالص یا مدولهشده درهم و برهم سرکوب میکنند، باعث میشوند سیگنالهای ارتباطی تار و قطع شوند، یا باعث میشوند پژواک هدف رادار پنهان شود و توانایی تشخیص سیگنالها را از دست بدهند. دستگاه های پارازیت که سیگنال های دشمن را دریافت می کنند، آنها را به طور مناسب پردازش و ارسال می کنند و از سیگنال های نادرست برای فریب، سردرگمی و اختلال در عملکرد عادی دستگاه های الکترونیکی دشمن استفاده می کنند و همچنین دستگاه های پارازیت جامع که دو عملکرد فوق را با هم ترکیب می کنند.
جمرها را می توان بر روی زمین، وسایل نقلیه، کشتی ها، هواپیماها و موشک ها پیکربندی کرد. با توجه به استفاده، می توان آن را به چند منظوره و یک بار مصرف (نوع پرتاب) تقسیم کرد. باند فرکانس کاری پارازیت از موج سانتیمتری و موج میلیمتری به باندهای فرکانس مادون قرمز و لیزری گسترش یافته است و به سمت بهبود توان انتقال، ایجاد سبکهای تداخل مؤثر، استفاده از کنترل تطبیقی کامپیوتری و فناوری آرایه فازی و غیره در حال توسعه است.
ترکیب و ساختار کلی پارازیت. ساختار کلی ترکیب گیر در شکل نشان داده شده است. سیگنال رادار از آنتن گیرنده عبور کرده و برای تقویت وارد گیرنده شناسایی می شود. پس از تجزیه و تحلیل، رادار تهدید مورد تداخل شناسایی شده و پارامترهای تداخل تعیین می شود. سیستم کنترل هدایت، مولد سیگنال تداخل را برای انتخاب سبکها و فرکانسهای تداخل مناسب کنترل میکند، در حالی که عملکرد فرستنده تداخل را برای تولید سیگنالهای تداخل پرقدرت با مدولاسیون نویز، که از طریق آنتن فرستنده به بیرون تابش میکنند، کنترل میکند. سیگنال ارسالی به دلیل قدرت تداخل بالا از طریق آنتن گیرنده وارد گیرنده می شود و در موارد شدید هدایت شناسایی را تحت تاثیر قرار می دهد. بنابراین، اغلب اوقات بین تداخل و هدایت شناسایی به اشتراک گذاشته می شود و فرستنده پرقدرت در حین شناسایی خاموش می شود.